Każda z nas wiąże się w sposób szczególny z Maryją, przyjmuje Ją jako Matkę i Przewodniczkę duchową: Obecność Maryi pośród Jej córek i sióstr przenika całe powołanie karmelitańskie i nadaje szczególny charakter maryjny kontemplacji, komunii siostrzanej, wyrzeczeniu ewangelicznemu i duchowi apostolskiemu (Konstytucje, pkt. 53).
Stając wobec Maryi stajemy wobec tajemnicy powołania każdej z nas, które w swojej istocie jest takie samo jak powołanie Maryi. Ponieważ Maryja uwierzyła mimo tego, że nie widziała, widzialnym stało się to, w co uwierzyła. W pewnym wschodnim hymnie śpiewa się o Maryi, że jest Ona cała uchem, bo Jej macierzyństwo zanim jeszcze dopełniło się w Jej łonie, rozpoczęło się w uszach, które z wiarą przyjęły Słowo. Podobnie jak Maryja przez swoje TAK powiedziane słowu Boga, przyjęła Słowo i zrodziła je dla świata, tak nasze słuchanie słowa daje Mu w nas miejsce do życia, ziemię do wzrastania, dom do zamieszkania. Przez posłuszeństwo słowu także w nas, podobnie jak w Maryi, dokonuje się poczęcie Słowa, które staje się ciałem.
Razem z Maryją zachowujemy w pamięci słowo Boże i strzeżemy Go jak skarbu. W Jego świetle patrzymy na wydarzenia życia. Cała Ewangelia przedstawia dla nas ŻYWE SŁOWA do słuchania, przyjęcia, zachowania, spotkania, mierzenia, zrozumienia, łączenia ze sobą nawzajem w nieustannym wzroście, którego celem i owocem jest pełnia darów, poznanie tajemnic królestwa Bożego dla dobra całego ciała, którym jest Kościół.
