Jako mniszki oddane WYŁĄCZNIE ŻYCIU KONTEMPLACYJNEMU, wezwane przez Boga na miejsce odosobnione, ponosimy szczególną odpowiedzialność za wierność ŻYCIU MODLITWY. Naszym zadaniem w Kościele jest trwanie przy Słowie Bożym, aby jego światło mogło zwyciężać i przynosić nadzieję każdemu człowiekowi. W ukryciu – przed obliczem Boga żywego - prowadzimy duchową walkę w komunii z wszystkimi braćmi i siostrami.
Kościół swoim autorytetem uznaje nasz rodzaj życia, potwierdza go, ustanawia prawa, strzeże klauzury, z troską matki stwarza nam warunki, abyśmy mogły prowadzić życie zaabsorbowane i pochłonięte jedynie Bogiem.
Duch Święty rozpala w nas pragnienie nieprzerwanej kontemplacji tajemnic zbawienia, pragnienie przylgnięcia do Słowa Bożego rozważanego dniem i nocą, wpatrywania się w Oblicze Chrystusa, dostosowania się do Jego życia aż do złożenia najwyższej ofiary z siebie Ojcu (por. Verbi Sponsa, 3).
W XXI wieku odkrywamy na nowo jedyne, tajemnicze przejście przez ścieżkę umarłych. Przejście, które wskazuje i odsłania SŁOWO JEZUSA. Dzięki WIERNOŚCI MODLITWIE – wobec tragedii terroryzmu, wojen i ludzkiego cierpienia – staramy się zachować nienaruszony SKARB WIARY, która nie traci dziecięcego zawierzenia Bogu. SKARB WIARY dla nas i dla innych...
