Pierwsze Karmelitanki Bose przybyły do Polski 26 maja 1612 roku z Belgii. Od tamtej chwili nieprzerwanie żyły na terenie całej Rzeczypospolitej pośród dziejowych doświadczeń i prób. Przez cztery wieki konkretne kobiety pociągnięte obecnością i łaską Jezusa wybierały i wybierają życie z Nim w ścisłej klauzurze. Każda z nich dla tej relacji z żywym Jezusem poświęca całe swoje życie.
Nasz powstający klasztor Słowa Bożego i św. Aniołów jest najmłodszą wspólnotą w Polsce. Włączając się świadomie w wędrówkę pokoleń chcemy podejmować refleksję nad karmelitańskimi tradycjami, starymi, sprawdzonymi praktykami podtrzymującymi gorliwość i pamięć o obecności Boga we wszystkich przestrzeniach naszego życia. Potrzebujemy czujności, by nie zaginęły nam ważne elementy wypracowane przez wcześniejsze pokolenia. Kościół wyraźnie nam podpowiada, żeby z niczego nie rezygnować, nie wprowadzając w miejsce dawnych – praktyk nowych ‑ na miarę naszych czasów i nowych wyzwań.
Zadaniem, odpowiedzialnością i radością mniszek jest rozumieć, strzec, oraz ze stanowczością i mądrością bronić szczególnego powołania, chroniąc tożsamość swojego charyzmatu (Verbi Sponsa, nr 9).
W naszej polskiej rzeczywistości przez wiele lat doświadczałyśmy różnorodnych form agresji ideologicznej, szczególnie ideologii komunistycznej. Każda wspólnota znajdowała swoje sposoby, aby trwać i realizować nasz charyzmat. Obecna rzeczywistość przynosi także różnorodne wyzwania i wobec nich chcemy się twórczo odnaleźć. Nowe wyzwania i trudności prowadzą do nowego KAIROSU, czasu łaski, kryją w sobie wezwanie Ducha Świętego do odkrycia na nowo bogactwa charyzmatu i jego możliwości. Chrystus poprzez Kościół daje nam skuteczną pomoc i łaskę, aby na tym etapie cywilizacji i w tym społeczeństwie dać świadectwo o Miłości Bożej.
Słuchając głosu Kościoła, starając się dogłębnie zrozumieć nowe wyzwania, prosimy Ducha Świętego, aby z naszej wspólnoty wytrysnęły z odnowioną siłą i świeżością czyste wody karmelitańskiego świadectwa. Ufamy, że Maryja z Nazaretu, nosząca Słowo Boże i rozważająca je w swoim sercu, jest z nami w codziennych wyborach, by ocalać naszą samotność zanurzoną w modlitwie i czynić nas świadkami tego, że czas poświęcony modlitwie nie jest stracony.
Dziękujemy naszym Poprzedniczkom za świadectwo ich życia, za dziedzictwo karmelitańskie przekazywane z pokolenia na pokolenie.
